Jednym z najczęstszych problemów w wychowie źrebięcia jest termin i sposób odłączenia go od matki. Z punktu widzenia hodowcy rozdzielenie ma często charakter ekonomiczny i organizacyjny. Na wolności źrebaki towarzyszyły swoim matkom stosunkowo długo, prowadzone obserwacje stad wolnożyjących pozwoliły stwierdzić że dziko chowane źrebięta potrafią ssać swoje matki jako roczne odsadki. W przypadku chowu stajenno-pastwiskowego bądź stajennego opiekę nad źrebiętami hodowlanymi sprawuje człowiek i to on ostatecznie decyduje o terminie rozdzielenia. Istnieje wiele teorii dotyczących wieku w jakim odłączenie będzie nie tylko odpowiednie dla źrebaka ale również dla klaczy. W Polsce rozdzielnia dokonuje się między 5-7 miesiącem życia źrebaka, wszystko jednak tak naprawdę zależy od jego kondycji psychicznej i fizycznej. Przyjmuje się że źrebięta powinny być utrzymywane przy matkach dopóty, dopóki laktacja utrzymuje się na dostatecznym poziomie. Mleko klaczy jest bowiem pokarmem najtańszym i najbardziej dla źrebiąt wartościowym.
Istnieje kilka metod rozdzielania klaczy i źrebaka, wszystko tak naprawdę zależy od indywidualnych metod hodowli i wychowu koni. Wielu hodowców uważa że najlepiej jest źrebaka odłączać stopniowo, zwiększając coraz bardziej przerwy np. na początek dopuszczać ok. 6 razy a później 1 raz dziennie do matki. W ten sposób w ciągu dwóch tygodni można ich od siebie odzwyczaić. Niektórzy hodowcy wolą bardziej praktyczne i szybsze rozwiązania, polegające na jednorazowym odłączeniu. W przypadku wybrania drugiej metody zaleca się pozostawienie odłączonego źrebaka w stajni w której mieszkał wcześniej umożliwiając mu komunikowanie się z matką wzrokiem i słuchem. Należy również przez kilka dni uniemożliwiać im kontakt na jednej przestrzeni (pastwisku, wybiegu)
Należy pamiętać że zarówno stopniowe odłączanie jak tez to jednorazowe zawsze będzie wiązało się ze stresem zarówno dla klaczy jak i źrebaka. Najczęściej odłączenie będzie objawiać się niepokojem, rżeniem, i nabrzmiałymi wymionami u klaczy, oraz utratą apetytu, apatią i większą nerwowością u źrebaka. W tym okresie należy więc w sposób szczególny traktować odsadka i klacz, poświęcając im dużo starań i uwagi.