Menu w żłobie

czyli co można podać zamiast owsa

Poznając swojego konia warto przyjrzeć się jego preferencjom żywieniowym. Ktoś może powiedzieć, że nie ma konia, który by gardził owsem. Coś w  tym jest, ale warto urozmaicać mu dietę . Jeżeli wciąż wymagamy od niego wykonania coraz to nowych zadań, spędzamy z nim godziny na treningach, chcemy aby się rozwijał , dobrze by było zadbać o należytą dawkę pysznej paszy. Z drugiej strony ciągłe jedzenie owsa i siana musi być niesamowicie monotonne, więc warto popróbować czegoś co może zasmakować naszemu pupilowi, a jednocześnie bardzo korzystnie na niego wpłynie. Oto krótka charakterystyka pasz mniej lub bardziej popularnych w żywieniu koni:

— jęczmień, należy go podawać z owsem w stosunku 1 do 2. Dawka jęczmienia – około 3 do 4 kg na dzień.

— żyto może powodować zaburzenia w trawieniu i zatrucia (obecność pentozanów, które sprzyjają zlepianiu i pęcznieniu ziarna w przewodzie pokarmowym), dla koni roboczych można stosować maksymalnie do 3 kg.Otręby żytnie – dodatek dla koni roboczych, podaje się z sieczką i nawilżone wodą w max ilości 2–4kg.

— pszenica –jest  wysoce energetyczna i tucząca. Najczęściej stosuje się ją w żywieniu koni roboczych lub przy opasie koni przeznaczonych na rzeź Nie jest podawana młodzieży i koniom hodowlanym (unikamy zatuczenia), dawka 1-3 kg na dzień. Otręby pszenne – duże właściwości odżywcze i dietetyczne zadaje się je zwilżone wymieszane z sieczką bądź z innymi paszami

— kukurydza –dawki kukurydzy maksymalnie 2 kg dla źrebiąt i do 3–4 kg dla koni roboczych; stosowana w żywieniu koni o słabej kondycji, ciężko pracujących, wyścigowych, sportowych.

— nasiona lnu (siemię lniane) cechuje się wysoką wartością energetyczną, znaczna zawartość białka strawnego, polecane jako dodatek dla wszystkich grup koni ze względu na właściwości dietetyczne, maksymalne  ilości 0,5–1,5 kg na dzień dla koni roboczych.

— groch polny i siewny – stosowany jako dodatek do obroku gdyż poprawia kondycję koni, podawany dorosłym koniom roboczym do 2 kg.

— melasa – dobra pasza zastępcza dla koni ciężko pracujących, energotwórcza, zawiera znaczne ilości związków mineralnych. Podaje się maksymalnie 2kg; nie podaje się klaczom w drugiej połowie ciąży i karmiącym oraz źrebiętom ze względu na właściwości przeczyszczające,

— soja – roślina bogata w białko, jednak należy stosować ją maksymalnie do 2kg na dzień,

— nasiona słonecznika (korzystnie wpływają na trawienie, stan i połysk sierści) skarmiane są głownie w postaci śruty poekstrakcyjnej, stosuje się głównie u dorosłych koni do 1 kg na dzień, dodatek 2–5 % oleju słonecznikowego sojowego poprawia wytrzymałość i jest dobrym źródłem energii,

— suszone drożdże (jako dodatek do mieszanek) głównie dla koni z  przewlekłymi zaburzeniami trawienia,

— susz z zielonek – pasza o dużej wartości, podajemy 4–7 kg na dzień,

— wysłodki suszone stosowane w przypadku w przypadku niedoborów paszowych w żywieniu klaczy hodowlanych i źrebiąt, dorosłym podajemy max do 1,5 kg, gdyż są tuczące,

— płatki ziemniaczane (lekko zwilżone i wymieszane z sieczką) są paszą energiotwórczą, można podawać w ilościach 2–6 kg na dzień  zależności od masy ciała i wykonywanej pracy (dla klaczy hodowlanych 2–3 kg na dzień)

— zielonki podawane w postaci świeżej (zielonki z traw a także ze zbóż np. kukurydzy, owsa jęczmienia, pszenicy, żyta),

— okopowe (w niewielkich ilościach) głównie w momentach gdy brak jest zielonek: marchew pastewną 5–10 kg dla koni dorosłych, buraki głównie  półcukrowe od 5–15kg na dzień, brukiew 2–15 kg, ziemniaki parowane surowe lub pieczone max do 20kg u ras ciężkich przy dużym nasileniu pracy rasom, lżejszym do 10 kg na dzień (okopowe to dobra nagroda po jeździe!),

— kiszonki – podawane koniom roboczym przy mało intensywnej pracy 3–15 kg,

— siano –pasza zawierająca znaczne ilości witamin i składników mineralnych – a najcenniejsze jest siano łąkowe. W okresie zimy źrebięta 1–4kg siana, konie lekkie 5-7kg a ciężkie 10–12 kg na dzień,

— słoma – najchętniej zjadana jest słoma owsiana (lekko rozwalniające działanie, odwrotnie działa słoma jęczmienna), żytnia i pszenna są mniej wartościowa i trudniej strawna, podaje się w formie sieczki, jako składnik obroku.