W ciągu kilku ostatnich lat odnotowuje się spore zainteresowanie niekonwencjonalną metodą rehabilitacji zwaną hipoterapią. Metoda ta zyskała sporą grupę zwolenników z uwagi na bardzo szerokie spektrum leczenia osób niepełnosprawnych i upośledzonych jak również osób zdrowych z różnymi dolegliwościami. Najczęściej hipoterapię stosuje się w usprawnianiu pacjentów z:
Jazda konna sama w sobie uznawana jest przez wiele osób za sport trudny i niebezpieczny z uwagi na fakt że nie zawsze można przewidzieć zachowanie konia. Hipoterapia jednak podlega pewnym rygorystycznym zasadom w których zarówno koń jak i osoba prowadząca muszą mieć wymagane predyspozycje i uprawnienia. Osoba prowadząca zajęcia musi posiadać odpowiednie dokumenty potwierdzające jej kwalifikacje. Podobnie jak w wielu zawodach tak również i w tym od prowadzącego zajęcia powinno oczekiwać się zrozumienia specyfiki pracy, empatii oraz zaangażowania. Wiele osób decydujących się na zdobycie uprawnień do prowadzenia hipoterapii nie zdaje sobie sprawy z trudności jakie niesie ze sobą praca z osobami niepełnosprawnymi. Dobry hipnoterapeuta powinien więc nie tylko z zaangażowaniem wykonywać swój zawód ale również mieć świadomość zadania jakie na nim spoczywa.
Bezpieczna hipoterapia
Wiele osób z uwagi na wspomnianą już specyfikę jazdy konnej oraz sytuacji których nie da się przewidzieć zastanawia się czy hipoterapia to dobry pomysł dla osób niepełnosprawnych. Podobnie jak w wielu innych terapiach i sposobach rehabilitacji najważniejsza jest umiejętność organizacji pracy oraz przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.
Oto kilka zasad bezpiecznej hipoterapii:
Jakie możliwości daje hipoterapia?
Końskie ruchy potrafią odzwierciedlić ruch podobny do tego jaki wykonuje człowiek podczas spokojnego marszu. Pacjent siedzący na koniu ma więc wrażenie że sam się porusza co w przypadku osób niepotrafiących samodzielnie chodzić jest bardzo odkrywczym doznaniem. Ruch konia zmniejsza również napięcie mięśni, zaburzenia symetrii mięśniowej tułowia, koryguję postawę ciała a także zapobiega przykurczom i ograniczeniom ruchomości w stawach. Obcowanie z koniem idealnie pobudza zmysły pacjenta, mobilizuje do życia, uczy oraz relaksuje. Warto również dodać że rytmiczne ruchy konia wzmagają wydzielanie się hormonów adrenaliny stymulującej układ wegetatywny. Dzięki temu następuje wyraźny wzrost koncentracji i dobrego samopoczucia. Bezpośredni kontakt pacjenta z koniem poprawia krążenie, oddychanie, pracę jelit a nawet układ odpornościowy. Ciepłe i miłe w dotyku futro konia dodatkowo daje mu poczucie bezpieczeństwa oraz wewnętrznej więzi.