Przygotowanie do egzaminu może być prowadzone we wszystkich klubach i sekcjach jeździeckich, natomiast egzamin na Odznakę Brązową może być prowadzony tylko w certyfikowanym ośrodku jeździeckim.
Minimalny wiek egzaminowanego – 8 lat.
Egzamin jest przeprowadzany przez 2 członków WKE.
Egzamin składa się z dwóch części:
a. część praktyczna:
- prawidłowe podejście do konia;
- prawidłowe odczytanie i interpretacja reakcji konia;
- podstawowe zabiegi pielęgnacyjne - czyszczenie;
- prowadzenie w ręku i wiązanie
Z tej części egzaminu zwalniani są kandydaci posiadający odznakę „Jeżdżę konno” lub okazujący certyfikat wystawiony przez szkoleniowca z aktualną licencją – wzór certyfikatu w załączniku nr 5. Certyfikat ten musi być dołączony do indywidualnegoprotokołuegzaminacyjnego.
Obowiązują ogólne zasady z przepisów dyscypliny ujeżdżenia.
Drugie nieposłuszeństwo konia, upadek jeźdźca lub konia - eliminują z egzaminu.
Podczas egzaminu wymagana jest jazda na zwykłym kiełźnie wędzidłowym pojedynczo- lub podwójnie łamanym, dopuszczalne jest użycie wodzy pomocniczych: gogue, wytoka lub wypinaczy (gogue i wypinaczy tylko w części ujeżdżeniowej), ochraniaczy i jazda z batem. Używanie ostróg jest niedozwolone.
Podczas zdawania egzaminu praktycznego jeźdźcy mogą występować w dowolnym, schludnym, treningowym stroju jeździeckim. Jazda w przepisowym, twardym nakryciu głowy jest obowiązkowa.
Z egzaminu praktycznego (z części odpowiadającej uprawianej dyscyplinie) na Odznakę Brązową zwalniani są zawodnicy posiadający aktualną, dowolną klasę sportową, a także z części skokowej egzaminu osoby mające zdany skokowy egzamin licencyjny. Niniejszy zapis odnosi się tylko do zawodników zarejestrowanych w WZJ/PZJ przed dniem 01.01.2007.
Kandydaci w wieku powyżej 45 lat mogą być zwolnieni ze zdawania części skokowej egzaminu na Brązową Odznakę. Informacja o takim zwolnieniu musi znaleźć się na zbiorczym i indywidualnym protokole egzaminacyjnym. Odznaka zdobyta tym trybem może być podstawą do wydania uprawnień sportowych jedynie w dyscyplinie ujeżdżenia.
b. część teoretyczna – tematy:
Pytania na egzaminie teoretycznym - po jednym z każdego rozdziału - mogą być zadawane tylko z opublikowanego wcześniej na stronie internetowej PZJ zestawu pytań i odpowiedzi, dostosowanego
do poziomu odznaki.
Zdających do ukończenia 11 roku życia obowiązuje znajomość odpowiedzi tylko na pytania przeznaczone dla tej kategorii wiekowej(dotychczas1 – 83). Pomocny w przygotowaniach dla tej grupy wiekowej jest podręcznik „Młody jeździec” – Lucinda Green, wyd. Galaktyka
Oceną za każdą część egzaminu jest „zaliczony” lub „nie zaliczony”. (Zaliczać powinno wykonanie programu z notą 5,0 i minimum połowa prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania).
Nie zdany cały egzamin lub jego nie zaliczona część może być zdawana powtórnie w najbliższym następnym terminie w dowolnym ośrodku przeprowadzającym tego typu egzaminy.
Przygotowanie do egzaminu może być prowadzone we wszystkich klubach i sekcjach jeździeckich, natomiast egzamin na Odznakę Srebrną może być prowadzony tylko w certyfikowanym ośrodku jeździeckim.
Do egzaminu mogą przystąpić posiadacze Odznaki Brązowej po upływie co najmniej trzech miesięcy od daty jej uzyskania.
Egzamin końcowy jest przeprowadzany przez 2 członków WKE.
Egzamin praktyczny składa się z trzech części:
a. Opieka stajenna
b. część ujeżdżeniowa – wykonanie czworoboku klasy P (program P-4 zmodyfikowany) z notą 5,0 (niedopuszczalne jest używanie jakichkolwiek wodzy pomocniczych).
Obowiązują ogólne zasady z przepisów dyscypliny ujeżdżenia.
Nie zaliczona część ujeżdżeniowa egzaminu powoduje nie dopuszczenie do zdawania części w skokach.
c. część skokowa – pokonanie 6 przeszkód o wysokości 80 cm (w tym jedna kombinacja podwójna), ustawionych wg określonego schematu (Kuce – wysokość przeszkód zgodna z kategorią kuca – ale maksymalnie 70 cm).
Drugie nieposłuszeństwo konia, upadek jeźdźca lub konia - eliminują z egzaminu.
Podczas egzaminu wymagana jest jazda na zwykłym kiełźnie wędzidłowym pojedynczo- lub podwójnie łamanym, dozwolone jest użycie ochraniaczy, ostróg i jazda z batem.
Podczas zdawania egzaminu praktycznego jeźdźcy mogą występować w dowolnym, schludnym, treningowym stroju jeździeckim. Jazda w przepisowym, twardym nakryciu głowy jest obowiązkowa.
Z egzaminu praktycznego (z części odpowiadającej uprawianej dyscyplinie) na Odznakę Srebrną zwalniani są zawodnicy posiadający aktualną klasę sportową, a z części skokowej egzaminu także osoby mające zdany skokowy egzamin licencyjny..
Egzaminteoretyczny – tematy:
Pytania na egzaminie teoretycznym - po jednym z każdego rozdziału - mogą być zadawane tylko z opublikowanego wcześniej na stronie internetowej PZJ zestawu pytań i odpowiedzi, dostosowanego do poziomu odznaki.
Oceną za każdą część egzaminu jest „zaliczony” lub „nie zaliczony”. (Zaliczać powinno wykonanie programu z notą 5,0 i minimum połowa prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania).
Nie zaliczony egzamin lub jego część może być powtórnie zdawana nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy, ale nie później niż po upływie jednego roku.
Przygotowanie do egzaminu może być prowadzone we wszystkich klubach i sekcjach jeździeckich, natomiast egzamin na Odznakę Złotą może być prowadzony tylko w certyfikowanym ośrodku jeździeckim. Komisja egzaminacyjna składa się z: przewodniczącego - członka CKE PZJ oraz dwóch członków WKE.
Do egzaminu mogą przystąpić posiadacze Odznaki Srebrnej po upływie co najmniej roku od daty jej uzyskania (daty egzaminu). Minimalny wiek kandydata – ukończone 15 lat.
Po zakończeniu przejazdu i ukłonie, dojazd stępem do litery G, zatrzymanie, zejście z konia i wyprowadzenie go w ręku z czworoboku, doprowadzenie konia w pobliże komisji, zademonstrowanie prawidłowego wsiadania – z ziemi lub ze stopnia. Dozwolone jest przytrzymanie konia, jak również przytrzymanie zewnętrznego strzemienia przez pomocnika.
Na czworoboku konie są przygotowywane samodzielnie przez jeźdźca do zademonstrowania wymaganych egzaminem zadań (podobnie jak rozprężanie przed zawodami). W tym czasie – 15 minut - ocenia się, czy poprzez prawidłowy dosiad jeźdźca
i poprawne użycie pomocy, praca z koniem jest prowadzona zgodnie z zasadami teorii jazdy. Na zakończenie sprawdzianu, egzaminator może nakazać wykonanie dodatkowo niektórych ćwiczeń z w/w zestawu.
Obowiązują ogólne zasady z przepisów dyscypliny ujeżdżenia.
Nie zaliczona część ujeżdżeniowa egzaminu powoduje niedopuszczenie do zdawania części w skokach.
Z egzaminu praktycznego w części ujeżdżeniowej zwalniani są zawodnicy posiadający aktualną II klasę sportową w ujeżdżeniu lub w wkkw.
c. Część skokowa - pokonanie standardowego toru przeszkód
o wysokości 90cm i szerokości 100cm. (Plan toru przeszkód jak dla instruktorów sportu - wg załącznika, wysokość dla kuców obniżona o 10 cm).
Ocenie podlega dosiad i oddziaływanie jeźdźca, wyczucie tempa i dystansu, a także sposób pokonywanie przeszkód.
Drugie nieposłuszeństwo konia, upadek jeźdźca lub konia - eliminują z egzaminu.
Podczas obu części egzaminu praktycznego wymagana jest jazda na zwykłym kiełźnie wędzidłowym pojedynczo- lub podwójnie łamanym, dozwolona jest użycie ochraniaczy, ostróg i jazda z batem.
Podczas zdawania egzaminu praktycznego jeźdźcy mogą występować w dowolnym, schludnym, treningowym stroju jeździeckim. Jazda w przepisowym nakryciu głowy jest obowiązkowa.
Egzamin w skokach dla zawodników posiadających co najmniej II klasę sportową w ujeżdżeniu pozostaje na poziomie wymagań na Odznakę Srebrną.
Z egzaminu praktycznego w części skokowej zwalniani są zawodnicy posiadający aktualną klasę II sportową w skokach lub w wkkw.
2. Egzaminteoretyczny– pytania na egzaminie teoretycznym - po jednym z każdego rozdziału - mogą być zadawane tylko z opublikowanego wcześniej zestawu pytań.
Oceną za każdą część egzaminu jest „zaliczony” lub „nie zaliczony”.
Nie zaliczony egzamin lub jego część może być powtórnie zdawana nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy, ale nie później niż po upływie jednego roku.