Hanowerska

Niegdyś jedna z najbardziej niezawodnych ras koni roboczych i zaprzęgowych, dziś jest wspaniałym koniem sportowym. Należy do najbardziej i najliczniejszej spośród niemieckich ras koni. Na początku XVIII w. pochodzący z Dolnej Sakosonii koń hanowerski miał jeszcze cechy charakterystyczne dla średniowiecznego konia bojowego, był ciężki i niezbyt atrakcyjny. W 1714r na tron Anglii wstąpił książe Hanoweru, przybierając imię Jerzego I. Zezwolił on na sprowadzenie kilku koni pełnej krwi angielskiej ( które w tym czasie wykazywały często cechy orientalne) i pierwsze kojarzenie przy użyciu szlechetnego materiału hodowlanego. Dzięki temu rasa hanowerska uległa pewnej poprawie ale decydującym dla jej rozwoju posunięciem było założenie w 1735r państwowej stadniny w Celle. Inicjatorem tego przedsięwzięcia był książe Hanoweru i król Anglii - Jerzy II. W stadninie położonej ok. 40km od Hanoweru, skrzyżowano 14 karych koni hanowrskich pochodzących od rodzimych klaczy z końmi orientalnymi, hiszpańskimi i neapolitańskimi. Pod opieką korony angielskiej (ówcześni angielscy królowie pochodzili z dworu hanowerskiego) rasa ewoluo-wała z ciężkich koni bojowych w kierunku lekkich, eleganckich zwierząt nadających się na konie wierzchowe i zaprzęgowe. Po drugiej wojnie światowej do stadniny w Celle przywieziono kilka ogierów trakeńskich z Prus Wschodnich i kilka koni arabskich. Kojarzenie z tymi końmi doprowadziło do ostatecznego przekształcenia cieżkiego konia bojowego, roboczego, zaprzęgowego w eleganckiego konia o wszechstronnych predyspozycjach sportowych.