Holenderski koń gorącokrw.

Rasa o międzynarodowej sławie, która osiągnęła wspaniałe wyniki we wszystkich dyscyplinach sportów konnych. Pierwszy związek hodowli koni holenderskich został uznany przez Wilhelma II w 1887 r. Do 1950 istniały w Holandii dwie znaczące rasy: gelderlander i groninger. Skrzyżowanie ich między sobą, a następnie z końmi pełnej krwi angielskiej zaoowocowało powstaniem przodka holenderskich koni gorącokrwistych. Łączy on ulepszone zaty ras od których pochodzi: dzielność i wytrzymałość, ze swobodną, lekką niezbyt wysoką ale obszerną akcją kończyn. W 1959r załozono Narodowy Związek Hodowli Koni Holenderskich oraz księgę hodowlaną holenderskich koni gorącokrwistych. Dostrzegając zmiany zachodzące na początku lat 70 ub.w. na rynku koni sportowych, hodowcy holenderscy zaczęli się zrzeszać. Aby stworzyć jak najlepszą odpowiedź na rosnące zapotrzebowanie, skrzyżowali konie oldenburskie, trakeny i konie hanowerskie, a kluczem do sukcesu okazało się słowo "selekcja". Wszystkie klacze, które ze względu na budowę ciała nie nadawały się na konie sportowe, wybrakowano i zastąpiono bardzo dobrym materiałem hodowlanym sprowadzonym z Francji i Niemiec. W 1988 r. królowa Beatrix użyczyła związkowi hodowlanemu tytułu "Koninklijk" (królewski) i odtąd nosi on nazwę Królewskiej Księgi Koni Gorącokrwistych Holandii - KWPN