Już w czasach starożytnych celtyccy kupcy sprowadzali na Zieloną Wyspę konie z Afryki Północnej, Hiszpanii, a prawdopodobnie też z Galii (Francji). Zdobywcom normańskim z kolei towarzyszyły silne, energiczne, konie bojowe. Później przybyły dalsze importy z Hiszpanii. Wszystkie one znalazły dobre warunki na bogatych w wapń irlandzkich glebach. W wieku XVIII nastąpił dolewa krwi koni zimnokrwistych, lecz rasa zachowała korzystne cechy wierzchowe na skutek wielokierunkowego użytkowania. W obecnych czasach poziom hodowli podniósł się dzięki ocenie, uznawaniu i premiowaniu ogierów. Związek hodowców powstał dopiero w 1976r. Uznanie zdobyło potomstwo klaczy tej rasy krytych reproduktorami pełnej krwi angielskiej – huntery irlandzkie.