Koń karabairski

Maści: siwa, gniada i kasztanowata występują często, podczas gdy ciemnogniada, kara i bułana raczej rzadko. Głowa mała i sucha, profil prosty, ganasze wydatne. Uszy długie, szerokie rozstawione, oczy duże wyraziste, nozdrza obszerne, a profil głowy czasami garbonosy. Szyja prosta, średniej długości.  Łopatki długie, ukośne łączą się nad szeroką, ale niezbyt głęboką klatką piersiową. Kłąb dość wydatny, kłoda długa, proporcjonalna. Zad ścięty, muskularny, ogon dosyć wysoko osadzony. Grzywa i ogon są cienkie, sierść delikatna, tak że widać pod nią sieć naczyń. Kończyny mocne, o dobrej podstawie, przedramiona długie, szczupłe, nadpęcia o odpowiednim obwodzie, stawy mocne z tendencją do krowiej postawy. Kopyta małe, róg wytrzymały.